मुम्बई आक्रमण: एक भयानक आतंकवादी हमला

२००८ नोभेम्बर २६ मा भारतको मुम्बई शहरले इतिहासकै एक भयानक आतंकवादी हमलाको सामना गर्यो। यो आक्रमणलाई “२६/११ मुम्बई हमला” भनेर चिनिन्छ। पाकिस्तानी आतंकवादी संगठन लश्कर-ए-तैयबाका १० जना आतंकवादीहरूले समन्वित आक्रमण गरी मुम्बईको विभिन्न प्रमुख स्थानहरूलाई निशाना बनाए।

आक्रमणका प्रमुख स्थलहरू

आक्रमणकारीहरूले मुम्बईका निम्न स्थानहरूलाई मुख्य रूपमा निशाना बनाए:

1.ताज महल प्यालेस होटल

2.ओबेरॉय ट्राइडेन्ट होटल

3.नरीमन हाउस (यहूदी सामुदायिक केन्द्र)

4.सीएसटी (छत्रपति शिवाजी टर्मिनस) रेलवे स्टेशन

5.लियोपोल्ड क्याफे

6.कामा अस्पताल

आक्रमणको प्रकृति

आक्रमण ६० घण्टाभन्दा बढी समयसम्म चल्यो। आतंककारीहरूले बन्दुक, ग्रिनेड, र विष्फोटकहरूको प्रयोग गरे। यस हमलामा १७० भन्दा बढी मानिसको ज्यान गयो र ३०० भन्दा बढी घाइते भए। मारिएका व्यक्तिहरूमा स्थानीय मानिसदेखि विदेशी पर्यटक र सुरक्षाकर्मीहरूसम्म थिए।

सुरक्षाको प्रतिकार

भारतको राष्ट्रिय सुरक्षा गार्ड (NSG), मुम्बई पुलिस, र अन्य सुरक्षाबलहरूले आतंककारीहरूलाई रोक्न अप्रेसन चलाए। सबैभन्दा लामो संघर्ष ताज होटलमा भयो, जहाँ आतंककारीहरूले धेरै मानिसलाई बन्धक बनाए। अन्ततः सबै आतंककारीहरूलाई मारियो, तर अजमल कसाब नामका एक आतंककारीलाई जिउँदै पक्राउ गरियो।

अजमल कसाब र कानुनी प्रक्रिया

अजमल कसाबलाई सुरक्षाबलहरूले पक्राउ गरेपछि न्यायालयले मृत्युदण्डको सजाय सुनायो। उनले यस आक्रमणको योजनामा पाकिस्तानस्थित लश्कर-ए-तैयबा समूहको प्रत्यक्ष संलग्नता भएको बयान दिए। सन् २०१२ मा कसाबलाई पुणे जेलमा झुन्ड्याएर मृत्युदण्ड दिइयो।

आक्रमणको प्रभाव

मुम्बई आक्रमणले भारतको सुरक्षा प्रणालीलाई ठूलो झट्का दियो। यस घटनापछि भारतले आन्तरिक सुरक्षा, खुफिया संयन्त्र, र आतंकवादविरोधी रणनीतिमा सुधार ल्यायो। यो घटना भारत र पाकिस्तानबीचको सम्बन्धमा पनि एक प्रमुख मोड बन्यो।

निष्कर्ष

२६/११ मुम्बई आक्रमणले संसारभरका मानिसलाई आतंकवादको भयावह अनुहार देखायो। यो आक्रमणले शान्ति र सुरक्षा कायम गर्न अन्तर्राष्ट्रिय समुदायलाई एकताबद्ध भएर काम गर्नुपर्ने सन्देश दिएको छ। मृतकहरूप्रति श्रद्धाञ्जली र घाइतेहरूको साहस सधैं प्रेरणाको स्रोत रहन्छ।

“हामीले आतंकवादलाई हराउन सक्छौं, यदि हामी शान्ति र मानवताको पक्षमा दृढ रूपमा उभिन्छौं।”